Η πρωτομαγιά βουρκωμένη!

Ο αγώνας της, ο σκοπός της,
σήμερα μοιάζει μάταιος…

Στον εργάτη δεν χαράζει χαμόγελο…

Η δύναμη του καθενός,
δεν αντέχει να νοιώθει το αύριο….

Δεν έχει τόπο να χαίρεται…
Η πρωτομαγιά λυπημένη,
δεν θ’ ανεβάσει τον ήλιο της σήμερα…

Και ας ζητάει τη ζέστα του
η φύση ολόκληρη…

Ποταμιάνου Δ. Μαρία